Standaard en minimum cao

CAO staat voor collectieve arbeidsovereenkomst. Het is een schriftelijke overeenkomst tussen werkgevers, werknemers en werkgeversorganisaties (vakbonden). In deze overeenkomst staan arbeidsvoorwaarden zoals het loon, toeslagen, pensioen, opzegtermijn en werktijden.

De afspraken in een cao zijn vaak gunstiger dan de wettelijke bepalingen. Hierdoor kan een werknemer bijvoorbeeld een hoger loon of meer vakantiedagen krijgen dan vanuit de wet minimaal is afgesproken. Een cao mag nooit lagere afspraken hanteren dan die de arbeidswetgeving beschrijft. Een cao zorgt ervoor dat er gelijke behandeling is tussen de werknemers en het zorgt ook voor de beperking van concurrentie tussen bedrijven in dezelfde bedrijfstak/sector. Een cao geldt dus voor een grotere groep medewerkers en is een aanvulling op de individuele arbeidsovereenkomst.

Er zijn twee typen cao’s. De standaard-cao en de minimum-cao. In onderstaande video leggen we het verschil tussen beide uit.

Bij een minimum-cao vormen de afspraken in de cao de ondergrens van wat een werkgever een werknemer mag bieden. Hiervan mag worden afgeweken, maar alleen in het voordeel van de werknemer.

Bij een standaard-cao zijn de afspraken in de cao zogenaamde standaard afspraken, waarvan niet mag worden afgeweken.